Toen Aletta in Amsterdam kwam wonen en daar haar praktijk opende waren er veel mensen het niet eens met haar ideeën. Gelukkig had Aletta een aantal vrienden die haar steunden, waaronder Carel Victor Gerritsen. Bij de vriendschap die zij hadden kwam na een tijdje ook liefde kijken. Aletta en Carel wilden eigenlijk geen burgerlijk huwelijk, vanwege de belofte van gehoorzaamheid die de vrouw moest afleggen. Het stel wilde graag kinderen hebben en daarom kregen ze toch een burgerlijk huwelijk. Aletta raakte zwanger en beviel op 10 september 1893 van een zoontje. Helaas overleed hun zoontje dezelfde dag nog door medische redenen.

In 1904 gingen Aletta en Carel op vakantie naar Amerika. Daar bezochten ze instellingen, bijeenkomsten, gevangenissen, mijnwerkerskampen en genoten ze van de natuur en de cultuur. In januari 1905 kwamen zij weer thuis van een mooie lange reis. Eenmaal thuis aangekomen kwamen de klachten van Carel weer terug en deze werden steeds erger. Aletta had geen kennis van de klachten en onderzocht tot aan zijn dood wat de klachten waren. Pas toen Carel heel erg vermagerd en uitgeput was, ging hij naar een andere arts. Helaas te laat, Carel overleed in 1905.

De gezondheid van Aletta ging ook achteruit, maar met dank aan haar goede vrienden bleef de schade beperkt. Haar 70e verjaardag heeft ze nog met een groot feest kunnen vieren, maar op 10 augustus 1929 overleed Aletta vermoeid maar tevreden over alles wat zij voor elkaar heeft gekregen in haar leven. Aletta werd diezelfde dag nog gecremeerd. Voor haar dood heeft zij opgeschreven dat ze haar moesten cremerenals ze was overleden, met ondertekening als bewijs. Dit document is te vinden in het archief van Begraafplaats en Crematorium Westerveld in Driehuis.